Kwiejce Stare to dawna wieś istniejąca już w XVI wieku. Obecnie wieś zamieszkała jest przez 108 osób. Leży przy drodze lokalnej z Chełstu do Piłki. Wieś w swojej historii należała do dóbr wieleńskich. We wsi znajduje się kąpielisko nad Jeziorem zwanym obecnie Piast ( nazwa przeniesiona po I wojnie z pobliskiego bagna) , gospodarstwo rybackie oraz ośrodek wypoczynkowy. W południowej części wsi zachowana aleja pozostałość po dawnym parku.
wieś ma zwartą zabudowę z licznymi zabytkowymi domami.
Początkowo była to osada założona w XVI w. nad Jeziorem Kwiejce. Pierwsza wzmianka o osadzie pojawia się w 1592 r. Jezioro Kwiejce znane było już od 1424 r. ( jako – Queske) w 1527 r. Queczcze , w 1564 r. Kwieicza. Koło jeziora biegła granica z Nową Marchią. Jezioro o dwóch toniach niewodowych należało do wsi Pęckowo.
Na gruntach należących do Kwiejc w 1742 r. założono wieś olenderską zwaną Neu Sorge (dzisiaj Kwiejce Nowe). W 1740 Piotr Sapieha sprzedał Maellingowi – sołtysowi Kwiejc Starych tzw. „ Głębokie Doły”; a w latach 30-tych XIX w. po likwidacji pańszczyzny i oczynszowaniu chłopów utworzono osadę Gruenthal (dzisiaj Zieleniec), leżącą nad J. Zieleniec. Nad J. Warasz z kolei leżą Kwiejce Nowe. Na południe od nich przy Trakcie Drezdeńskim stoi leśniczówka Gospódka a na pobliskiej polanie istniała niegdyś osada Karczemka. Obok leśniczówki symboliczny gród leśniczego Antoniego Jarochowskiego zabitego przez Niemców w 1944 r. za pomaganie partyzantom. Z tego terenu pochodzi legenda o jeźdźcu bez głowy galopującego na czarnym koniu pośród sfory psów. Jak niesie wieść gminna jest to jeden z leśniczych, który pokutuje za swoje czyny.
Jadąc dalej Traktem w stronę Drezdenka napotkamy osadę Dębowiec, założoną w 1722 r. Niewiele z niej pozostało, duża polana pośród lasu będąca niegdyś łąkami i polami uprawnymi i kilka budynków pracowników leśnych z lat 70-tych.
W 1910 r Alt Sorge ( Kwiejce Stare) miały 356 mieszkańców; Neu sorge ( Kwiejce Nowe) miały 638 mieszkańców .
Zabytki:
- Neogotycki kościół poewangelicki ( obecnie filialny p.w. Niepokalanego Serca Marii z Fatimy) z 1909 roku. Wnętrze nakryte drewnianą kolebką, z emporą chórową wspartą na słupach. Na sklepieniu, na chórze, prospekcie organowym, ołtarzu i ambonie znajduje się przemalowana dekoracja malarska o motywach roślinnych, w oknach witraże z geometrycznym oszkleniem. Na terenie przykościelnym, przed wejściem głównym do kościoła rośnie lipa.. We wnętrzu zachowane pierwotne wyposażenie: ołtarz główny, ambona, organy zdobione malowaną ornamentalną dekoracją roślinną, analogiczna dekoracja na balustradzie empory organowej.
- Dwa cmentarze ewangelickie, nieczynne z XIX w.
- pastorówka, obecnie świetlica wiejska i budynek mieszkalny, Kwiejce 7, mur./drewno, 1 ćw. XX w.,
- szkoła, obecnie pensjonat „Leśny Dworek”, Kwiejce 8, mur./szach., 1912 r.,
- remiza strażacka, mur., 1 ćw. XX w.,
- dom nr 9, szach., 2 poł. XIX w./ dom nr 10, mur., pocz. XX w./dom nr 11, mur., pocz. XX w.,
- zagroda nr 12:
- stodoła i budynek gospodarczy , szach., 1 poł. XIX w.,
- dom nr 22, szach., ok. poł. XIX w./dom nr 24, mur., pocz. XX w./dom nr 26, mur., pocz. XX w./dom nr 27, mur., 1906 r.,
