Mniszek to niewielka osada w Gminie Wieleń. Liczba mieszkańców wynosi tylko 29 osób.
Początek osadzie dał młyn stojący na Bukówce. Czas powstania młyna w Mniszku –jednego z najstarszych zakładów tego typu na północ od Noteci nie jest znany. W dokumencie z 1564 r. rzeka Bukówka zwana jest Mischkenfliess, co świadczy o istnieniu nad nią osady o zbliżonej nazwie. W 1595 r. protokół z przesłuchania wymienia 6 osób zatrudnionych w młynie. Jest to pierwszy źródłowy przekaz o tym zakładzie. Młynarz miał na imię Misiek; w 1631 r. osada zwała się Mniszek. W 1632 r. w spisie inwentarza dóbr wieleńskich pojawia się wzmianka o foluszu i 2 budnikach osiadłych w miejscu dzisiejszego Mniszka. Ale już w 1643 r. był tu młyn do mielenia mąki, w którym obowiązek mielenia swego zboża mieli chłopi z Marianowa. W 1647 r. młyn dzierżawił Matthias Zore (Sahr). W 1651 r. właścicielem młyna został Friedrich Militz z Okonka. Po potopie szwedzkim Andrzej Grudziński – starosta wałecki, potwierdził mu własność młynów w Mniszku i Kuźniczce. W 1700 r. syn Militza – też Friedrich jest właścicielem obu młynów i powiększa majątek dokupując ziemię. Jego syn z kolei – Michael miał dużo dzieci i chcąc im zabezpieczyć przyszłość dokupywał kolejne grunta – dając początek wsi Mniszek.
W 1773 r. młynarz poza młynem miał 2 łany ziemi, jego bracia Gottlieb i Michael każdy po 1 łanie. Poza tym we wsi było 3 najemców i 1 owczarz –razem mieszkały w niej 42 osoby na 128 ha.
Po założeniu na Bukówce powyżej Mniszka kolejnych młynów: Springmuehle w 1689 r. (dziś nie istnieje) i Neumuehle (dzisiaj stawy rybne Jaryń) w 1795 r., młyn w Mniszku stracił wielu dotychczasowych klientów. Istniejące od tej pory 3 młyny musiały podzielić się chłopami, dotychczas obsługiwanymi przez jeden młyn. W 1833 r. wraz z oczynszowaniem chłopów i likwidacją pańszczyzny zniesiono przymus mielenia w konkretnym młynie, mimo to zakład prosperował nadal.
Według źródeł, w 1789 r. był tu młyn wodny oraz wieś – własność szlachecka oraz 3 gospodarstwa chłopów czynszowych. W 1871 r. wieś osiągnęła swoją najwyższą liczbę ludności – 105 osób. W 1930 r. było już tylko 76 mieszkańców. Pod względem kościelnym i szkolnym wieś podlegała pod Herburtowo. W XIX w. tak informował o wsi SGKP, “wieś nad rzeką Bukno, dopływem Noteci, 8 domów, 105 mieszkańców ( 104 ewangelików, 1 katolik, 4 analfabetów).”
W 1905 r. Mniszek miał 71 mieszkańców, w 1910 r. liczył 63 mieszkańców. W 1925 r. stało we wsi 12 domów mieszkalnych, w których żyło 76 osób ( 71 protestantów, 5 katolików).
Rodzina Militz mieszkała w Mniszku nadal w 1945 r.. Jej potomkiem był Albert Militz, którego syn Friedrich poległ na wojnie. Żyły też jego siostra Charlotte i córka Gerda. W styczniu 1945 r. podczas wkroczenia Armii Czerwonej zabito 2 osoby, jedną uprowadzono, spalono 1 dom i 1 budynek gospodarczy.
