Mała wieś leżąca nad strugą Rudnicą ( przepływa też przez Kuźnicę) wpadającą do Noteci. Liczba mieszkańców 159 osób. W XIX w. pod wsią odkopano cmentarzysko z popielnicami i naszyjnik złoty.
Pierwsza wzmianka z 1580 r. – kiedy to należała do Barbary Rogozińskiej, później wchodziła w skład dóbr Biała. Radosiew był początkowo folwarkiem wsi Kuźnica; został ponownie założony w 1557 r. Rozwijał się bardzo pomału, gdyż w 1581 r zamieszkiwało go tylko 4 kosatów. W 1595 r. pojawiają się zapiski o mieszczącej się we wsi siedzibie pana, którą w 1620 r. zarządzał niejaki Bartholomeus –pierwszy niemiecki osadnik we wsi. W 1640 r. właściciel tych dóbr – Franciszek Czarnkowski sprzedał dotychczas pańską gospodę Marcinowi Kamińskiemu; ten zaś w 1672 r. nabył opustoszałą zagrodę. W 1773 r. cały folwark razem z gorzelnią był wydzierżawiony, natomiast miejscowa cegielnia była opuszczona. W tym czasie największe gospodarstwo (13 ha) posiadał karczmarz. Łącznie na 393 ha mieszkało 161 osób, w tym 1/8 Polaków. Wieś bardzo dobrze rozwijała się po separacji w 1830 r.
Według SGKP w XIX w. wieś liczyła 29 domów oraz 272 mieszkańców (w tym 204 katolików, 68 protestantów). Był też folwark z 70 mieszkańcami w 3 domach; jego obszar wynosił 355,27 ha (222,88 roli; 32,24 łąk; 7,19 pastwisk; 87,79 lasu; 4,17 nieużytków; czysty dochód gruntowy 2554 marki.)
Ciekawostką jest, że nazwa wsi przetrwała czasy pruskiego panowania w okresie zaborów. Jest to dziwne, zważywszy, że w 1905 roku podczas spisu powszechnego na 236 mieszkańców wsi tylko 7 z nich zadeklarowało się jako Polacy.
W 1930 r. na 1015 ha mieszkało 281 osób. W 1939 r. było 22 gospodarzy z 2 końmi i 10 gospodarzy z 1 koniem. Wieś miała własną szkołę, nie było parafii –oba wyznania podlegały pod Kuźnicę (214 katolików i 67 protestantów).
W południe 26 stycznia 1945 r. wieś opuściła kolumna wozów mieszkańców uciekających przed Rosjanami na zachód. Po dotarciu do Runowa jeden z wozów trafiony został pociskiem czołgowym, tam kolumna zatrzymała się na 2 dni a następnie została odesłana z powrotem do Radosiewu. Pozostali na wybudowaniu małżonkowie Reiff zostali rozstrzelani przez Rosjan. We wsi pochowano niemieckiego kapitana i 8 niemieckich żołnierzy zastrzelonych przez Rosjan.
Zabytki:
- dzwonnica, drewno, poł. XIX w.
- kapliczka przydrożna, mur., XIX w.
- szkoła, mur., koniec XIX w.
- cmentarz katolicki, czynny, XIX w.
- cmentarz ewangelicko-augsburski, nieczynny, XIX w.
- dom nr 13, mur., koniec XIX w.
- dom nr 14, mur., po połowie XIX w.
- dom nr 20, mur., koniec. XIX w.
- dom nr 24, mur., 2 poł. XIX w.
- dom nr 26, mur., 2 poł. XIX w.
- dom nr 27, mur./szach., poł. XIX w.
