Radolinek

Mała wieś malowniczo położona na skraju Doliny Noteci przy bocznej drodze. Z jednej strony drogi wznoszą się wzgórza porośnięte lasem z drugiej rozległe łąki, na których pasą się duże stada bydła. Zabudowania wsi ciągną się wzdłuż drogi, jest to typowa ulicówka. Radolinek powstał w XVIII w. Zwany był wówczas Floth. Na okolicznych łąkach rosną liczne drzewa – pomniki przyrody. Liczba mieszkańców wsi wynosi około 170 osób.

Wieś znana jest z postaci Czesława Białasa – mieszkańca wsi od 1968 r.; utworzył Młodzieżową Zagrodę Krajoznawczą. Wygląd wsi niewiele zmienił się na przestrzeni czasu, dawna zabudowa mieszkalna z XIX w. oraz dawna szkoła podstawowa zachowały klimat starej wsi nadnoteckiej.

Dzisiejsza wieś Radolinek powstała z połączenia 3 odrębnych  miejscowości: jako pierwszy powstał w 1757 r.  Altfloth na gruntach dóbr kuźnickich. Był to teren gdzie przed laty wypalano smołę drzewną, później należący do Krawca Fercho. W 1758 r założono w pobliżu drugą posiadłość . Założycielem był Baron von Flothow aus Mecklenburg. Obie te miejscowości olenderskie były w 1773 zaliczane do Kuźnicy. Każda z nich przy założeniu miała 8 ha powierzchni i przyniosła właścicielowi, którym był opat z Pelplina – Hieronim Turno po 41 talarów odkupnego.

Drugim  miejscem, które weszło w skład późniejszej wsi Radolinek, była dawna karczma w pobliżu Noteci zwana Flothkrug. Leżała na gruntach Trzcianki; istniała jeszcze w 1945 r. jej właścicielem był Georg Fieber. Trzecie miejsce zwało się Floth Trzeci, który  powstał jako kolonia Radolina na terenie dóbr Biała w 1804 r. W 1832 r. te 3 części połączyły się w związek celowy, osobną gminą zostały  w 1863 r.

Wydany pod koniec XIX w. SGKP podaje następujące informacje o wsi Radolinek  zwanej wówczas Floth: Kolonia i gmina blisko Noteci, 3 miejscowości: 1. Floth Królewski, 2. Floth Szlachecki, 3. Radolińska Kolonia – 45 domów, 387 mk. 359 ewangelików, 29 katolików, 47 analfabetów. W okolicy wykopano znaczną ilość przedmiotów z brązu, które obecnie znajdują się w Muzeum w Berlinie.

W 1930 r. wieś liczyła 286 mieszkańców zamieszkałych  na 445 ha. Ewangelicy stanowili 80 % mieszkańców, katolicy 20 % mieszkańców. Oba wyznania miały swoją parafię w Kuźnicy. Wieś miała jednoklasową szkołę. W 1945 r.  w Radolinku było 15 chłopów z 2 końmi, i 18 chłopów z jednym koniem. Podatek wynosił 20 DM od hektara, co świadczy o dużej dochodowości gruntów.

Zabytki:

• szkoła podstawowa – dom nr 28, mur. pocz. XX w.
• dwa cmentarze ewangelicko – augsburskie, nieczynne,  XIX w.
• dom nr 2, mur./kam., koniec XIX w.
• dom nr 9, mur., koniec  XIX w.
• dom nr 10, mur./glina, po połowie  XIX w.
• dom nr 12, mur., po połowie  XIX w.
• dom nr 13, mur., początek  XX w.
• dom nr 14, drewno, poł. XIX w.
• dom nr 22, mur./drewno, ok. 1900 r.
• dom nr 24, mur., XIX w.
• dom nr 28, mur., 2 poł. XIX w.
• dom nr 29, mur., 2 poł. XIX w.
• dom nr 31, mur., 1 ćw. XIX w.
• dom nr 33, mur., 2 poł. XIX w.
• dom nr 34, mur., 4 ćw. XIX w.
• dom nr 40, mur., XIX/XX w.
• dom nr 46, mur., koniec XIX w.
• dom bez numeru, mur., k. XIX w.

Pomniki przyrody:

• Głaz narzutowy (obwód 880 cm, średnica 290 cm) – przy szosie do Trzcianki ok 50 m. od niej.
• grupa drzew dąb szypułkowy 3 drzewa ( obwód do 395 cm., wysokość do 22 m) na łące 20 m od szosy do Trzcianki