Straduń leży w Gminie Trzcianka. Jest to wieś sołecka zamieszkała przez 264 osoby. Położona nad J. Straduńskim o powierzchni 116ha, (długości 2,5 km, największa szerokość 400m, głębokość ponad 6m), akwen o czystej wodzie, w całości otoczony pięknymi lasami. We wsi stacja pomiaru lustra jeziora oraz wód głębinowych; wody pobierane są z wybudowanych trzech studni głębinowych (od 200 do 600 metrów).
Najstarsza wzmianka o wsi zwanej Stradom pochodzi z 1532 r. W 1619 r. pojawia się informacja o rybaku i stróżu mieszkających nad J. Straduńskim. Na liście podatkowej z 1631 r. wymienia się folwark z 3 domami należący do dóbr w Białej. W folwarku mieszkał karczmarz i 2 kosatów. W 1654 r. Paul Lenz nabywa za sumę 200 guldenów i roczny czynsz 30 guldenów dobra sołtysie. Stary folwark we wsi należał do rodziny Schlender. W 1730 r. niejaki Peter Friedrich buduje młyn zwany Obermuehle na Bukówce powyżej wsi (obecnie leśniczówka ). Jego żoną była Anna Militz z młynarskiej rodziny o długich tradycjach (młyny w Mniszku, Rychliku). Podczas spisu w 1773 r. Straduń zaliczał się do ubogich wsi; mieszkali w nim sołtys, młynarz, folusznik, 10 kosatów, 5 pół kosatów, strażnik lasu – razem 155 osób na 8 łanach ( 154 ha). Pola należące do poszczególnych właścicieli składały się z wielu małych kawałków, rozrzuconych w lesie; były w opłakanym stanie – wiele z nich nie uprawiano do 18 lat ! Scalanie gruntów w XIX w. przyniosło rozwój pełnowartościowych gospodarstw rolnych. W latach przed II wojną było 14 gospodarstw o powierzchni 22 – 50 ha, młynarz Dornberger posiadał 68 ha a rodzina Zick – 80 ha ziemi .
Obermuehle przejściowo należał do proboszcza z Trzcianki, długi czas do rodziny Retzlaff. Ostatnim właścicielem był Kurt Dornberger.
Stary folusz we wsi (Untermuehle) należał długi czas do trzcianeckiego związku sukienników. Przed 1914 r. kupiła go rodzina Hoffmann, służył jako młyn do mielenia ziarna. W 1935 r. osuszono staw młyński, a młyn otrzymał napęd elektryczny.
W XIX wybudowano we wsi murowaną szkołę z salą modlitwy i dobudowaną drewnianą dzwonnicą. Sala modlitwy była używana także po 1913 r. kiedy wieś przyłączono do parafii w Smolarni. W 1938 r. wybudowano nową szkołę z 2 klasami i 2 mieszkaniami dla nauczycieli; stała ona nieco poza wsią.
W 1910 r. liczył 406 mieszkańców; W 1925 r. w skład gminy wchodziły poza wsią Straduń: leśniczówka Niewerder, Niewerder, Obermuehl, Osada robotników leśnych Straduń; mieszkało w nich 400 osób.
Przed wkroczeniem Sowietów na początku 1945 r. większa część mieszkańców wsi uciekła; z pozostałych zabito 2 mężczyzn i 2 kobiety. Początkowo spalone zostały tylko 2 domy, kilka dni później spalono prawie całą wieś. Kolumna uciekinierów dotarła do powiatu Grimmen; około 200 z nich powróciło latem 1945 r. do zniszczonej ojczyzny znajdując schronienie w okolicznych wsiach.
Pomniki przyrody :
- 3 jałowce pospolite przy bagnie w pobliżu drogi do Przyłęk
- Szuwar Straduński – użytek ekologiczny o pow. 3,65 ha ustanowiony w celu zachowania śródleśnej polany nad Bukówką zajętej przez szuwary wielkoturzycowe, pozostałości łąk wilgotnych oraz naloty olszy czarnej, która jest miejscem żerowania bobra i zwierzyny leśnej.
- Szuwar przy Bruku użytek ekologiczny ustanowiono w celu zachowania śródpolnego obniżenia terenu zajętego przez roślinność szuwarową, okresowo silnie podtapianego, które jest miejscem żerowania ptactwa wodno-błotnego i zwierzyny leśnej o pow. 3,66 ha w obrębie Straduń.
- Ginterowo użytek ekologiczny ustanowiony w celu zachowania rozległego, podmokłego obniżenia terenu pomiędzy jeziorami Straduńskim i Długim o pow. 26,29 ha w obrębie Straduń. Większą część terenu zajmuje płytkie rozlewisko, szuwary wielkoturzycowe, mozgowe, pałkowe oraz młode olsy i łozowiska. Fragmentarycznie występują dawno nieużytkowane, zarastające łąki oraz pozostałości mechowisk. Obiekt stanowi bardzo cenne miejsce bytowania ptactwa wodno – błotnego oraz bobra.
