Siedlisko wchodzi w skład Gminy Trzcianka. To duża wieś sołecka o długiej historii, liczy 1001 mieszkańców.
Pisana historia wsi zaczyna się w dniu 26.07.1591 r., kiedy to Jan Czarnkowski nadał przywilej dla Bartłomieja Warnke na założenie wsi sołtysiej i sołectwo w Siedlisku. Po 1631 r. synowie Bartłomieja: Jakub i Martin Warnke przejęli urząd sołtysa.
W 1772 r. Siedlisko należało do najzamożniejszych wsi nadnoteckich, mieszkało w nim 7 wolnych chłopów z pełnym łanem, 10 wolnych chłopów z ½ łana, 19 chłopów służebnych, 20 kosatów i 6 budników dziedzicznych. Razem było to 419 osób na powierzchni 589 ha. W czasach separacji (po 1830 r.) wielu z chłopów przeniosło swoje gospodarstwa na wybudowania; tak powstały: Haidchen, Strauchort i Fliessreihe.
W drugiej połowie XIX w. o wsi pisał SGKP; wieś z kościołem protestanckim; 116 domów, 950 mieszkańców. Kościół protestancki powstał w nowszych czasach.
W skład okręgu wiejskiego Siedlisko wchodziły: Haidchen ( 17 domów, 101 mk., 1905 r. 104 mk.), Strauchort /Boruj ( 15 domów, 122 mk., w 1905 r. 62 mk.). Cały okrąg miał 148 domów, 1173 mk. ( 28 katolików, 1123 ewangelików, 22 Żydów), 2553 ha.
W 1871 r. wieś liczyła aż 1401 mieszkańców; co było najwyższym stanem, potem liczba ta stopniowo malała. W 1902 r. wieś otrzymała przystanek na Ostbahn, a droga na dworzec wybrukowana została po I wojnie. Przy dworcu powstała szkoła sportowa. W 1905 r. było 1060 mieszkańców, w 1910 r. wieś liczyła 1144 mieszkańców. W czasach nazistowskich Niemiec, pastor Reger zesłany został do obozu koncentracyjnego. W 1920 r. wieś miała 6 gospodarstw o powierzchni ponad 50 ha i 42 gospodarstwa o pow. w przedziale 16-45 ha.
W 1925 r. do gminy Siedlisko należały : Haidchen, Strauchort, Wybudowanie Robotników Leśnych Runowo. Łącznie miała 1124 mieszkańców (1057 protestantów, 43 katolików, 5 Żydów) w 175 domach; powierzchnia wsi wynosiła 2566,2 ha. Przyczyną spadku liczby ludności było coraz powszechniejsze zastosowanie maszyn w rolnictwie. We wsi istniały 3 szkoły. W 1945 r. wkraczająca Armia Czerwona zabiła 25 mieszkańców wsi, w większości w swoich domach. Spalono dom pastora, szkołę oraz 10 zagród.
Wkrótce po założeniu, wieś miała swój dom modlitwy, w 1780 r. wybudowano kościół szachulcowy, istniejący jeszcze pod koniec XIX w. Siedlisko w XVII w razem z Runowem tworzyło gminę ewangelicką. Według przywileju Czarnkowskiego z 1667 r. we wsi istniał kościół i parafia, do której należało Runowo. W 1717 r. katolicy wypędzili pastora – Franz Jakob Lenzkowius a na jego miejsce osadzili katolickiego księdza. Protestanci musieli u niego załatwiać swoje sprawy kościelne. W 1772 r. po zajęciu Dystryktu Noteckiego przez Prusy katolicki ksiądz potajemnie opuścił swoją placówkę a parafianie powołali z Zielonej Góry pastora o nazwisku Zoch, jako pastora gościa. Później przyłączali się do sąsiednich parafii w Kocieniu Wielkim, Zielonowie i Dzierżążnie. Runowo trzymało się przy Zielonowie.
W 1825 r. powstała samodzielna parafia ewangelicka w Runowie, do której włączono Siedlisko. W 1867 r. wieś stała się siedzibą nowej parafii z podległymi jej Górnicą, Przyłękami, i kolonią Carolina. Nowa parafia liczyła 2800 dusz. Pastorami byli: od 1886 do 1925 pastor Scherk , potem Schulz i Reger. W 1908 r. wybudowano nowy kościół. Dom modlitwy w Górnicy przebudowano w 1894 r.
