Górnica leży na obszarze Gminy Trzcianka . Wieś liczy około 140 mieszkańców, ma charakter wsi letniskowej. Liczba mieszkańców wsi znacznie spadła od początku XX wieku, kiedy zamieszkiwało ją prawie 500 osób.
Wieś powstała w miejscu dawnej przeprawy przez Bukówkę na drodze wiodącej z Czarnkowa do Człopy. Bukówka w tym miejscu była granicą dóbr wieleńskich i czarnkowskich. Około 1600 r. powstały tu dwa zakłady przemysłowe: Górnica Zachodnia i Górnica Wschodnia.
Górnica Zachodnia była młynem postawionym po stronie wieleńskiej; (na belce drewnianej z rozebranego młyna odczytano datę powstania w 1597 r.) Pod datą 1653 r. w inwentarzu dóbr wieleńskich zanotowano, że jest to nieznacząca kuźnica żelaza połączona z tartakiem. Kuźnica po potopie szwedzkim podupadła, tartak pracował dalej. W 1713 r. Michael Welkie nabył zakład i wybudował młyn do mielenia zboża. Budynek ten został rozebrany w latach 80-tych XX w. W 1772 r. mieszkały tu 32 osoby na 64 ha. W 1864 r. dobra młyńskie obejmowały 181,75 ha. W 1880 r. duża część tych dóbr została sprzedana 8 chłopom, którzy postawili swoje zagrody przy drodze do Dzierżązna Wielkiego lub Kocienia. Po I wojnie zakład podzielono między 2 braci: Paul Witt dostał tartak i młyn oraz nieco roli i łąk, podczas gdy Ernest Witt gospodarstwo wielkości 33 ha.
We Wschodniej Górnicy na czarnkowskiej stronie był Mittelmuehle zwany też Młynem Górnickim. Należało doń 19 ha. Do 1860 r. był częścią Górnicy, potem przyłączono go do osady Carolina (dzisiaj Rychlik). Do tej części wsi należała też gospoda stojąca nad stawem. Była to własność pańska. Obok niej stała kuźnia, w 1801 r. sprzedana prywatnej osobie.
W 1804 r. właściciel Białej założył Kolonię Górnica koło gospody. Osadnicy pochodzili z dóbr wieleńskich, każdy z nich otrzymał parcelę 1,5 ha za cenę 336 talarów, dodatkowo czynsz roczny wynosił 10 ½ talara.
W 1834 r. gmina ewangelicka wybudowała kryty strzechą budynek szachulcowy będący jednocześnie domem modlitwy oraz szkołą ( 1 klasa i 2 mieszkania nauczycieli.)W 1908 r. szkoła była za mała i wybudowano nową z 2 klasami i 2 mieszkaniami. Stara szkoła pozostała własnością kościelną do 1939 r., kiedy między Górnicą a Przyłękami wybudowano kościół .
Górnica zachodnia, długi czas zarządzania była z dóbr wieleńskich; na przełomie XIX/XX wieku włączona do Wschodniej, Od tej pory obowiązywała nazwa Górnica. Po 1929 r. , w nowym podziale administracyjnym do Górnicy przyłączono osady: Puhlstheerofen, Prielang, Klein Kotten i Kottenbruch.
Mieszkańcy tej wsi nigdy nie zaznali dobrobytu; powodem były zbyt małe gospodarstwa, słabe ziemie, brak własnych łąk i brak możliwości dodatkowego zarobku.
W 1910 r. wieś miała 457 mieszkańców. W 1925 r. gmina Górnica obejmowała też miejscowości: leśniczówka Kottenbruch ( Karcze), L. Prielang ( dawny Mittel Muehle, dzisiaj L. Stary Młyn) , L. Puhlsteerofen ( dzisiaj L. Lipinki, znane w 1789 r. jako folwark szlachecki liczący 2 dymy, w 1905 r. miał 19 mieszkańców) , Klein Kotten (N.I.) Kottenbruch ( N.I.). Łącznie było 493 mieszkańców ( 464 protestantów, 13 katolików i 10 Żydów).
W 1925 r. żyły w gminie Górnica 493 osoby na 820 ha lekkich ziem. Podczas II wojny 8% ludności wsi poległo na froncie. 26 stycznia 1945 r. we wsi doszło do walk między Rosjanami i Niemcami, co kosztowało życie 9 niemieckich i 7 rosyjskich żołnierzy. Spalono 21 domów(w tym szkołę) w większości po ustaniu walk.
Zabytki:
- położony pod lasem kościół z 1930 roku; leży na gruntach należących do Przyłęk.
- stary dzwon, z rozebranego kościoła w Runowie
